Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | āmandor |
| II sing. | āmandāris, āmandāre |
| III sing. | āmandātur |
| I plur. | āmandāmur |
| II plur. | āmandamĭni |
| III plur. | āmandantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | āmandābar |
| II sing. | āmandabāris, āmandabāre |
| III sing. | āmandabātur |
| I plur. | āmandabāmur |
| II plur. | āmandabamĭni |
| III plur. | āmandabantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | āmandābor |
| II sing. | āmandabĕris, āmandabĕre |
| III sing. | āmandabĭtur |
| I plur. | āmandabĭmur |
| II plur. | āmandabimĭni |
| III plur. | āmandabuntur |
| PERFETTO |
| I sing. | amandatus, –a, –um sum |
| II sing. | amandatus, –a, –um es |
| III sing. | amandatus, –a, –um est |
| I plur. | amandati, –ae, –a sumus |
| II plur. | amandati, –ae, –a estis |
| III plur. | amandati, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | amandatus, –a, –um eram |
| II sing. | amandatus, –a, –um eras |
| III sing. | amandatus, –a, –um erat |
| I plur. | amandati, –ae, –a eramus |
| II plur. | amandati, –ae, –a eratis |
| III plur. | amandati, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | amandatus, –a, –um ero |
| II sing. | amandatus, –a, –um eris |
| III sing. | amandatus, –a, –um erit |
| I plur. | amandati, –ae, –a erimus |
| II plur. | amandati, –ae, –a eritis |
| III plur. | amandati, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | āmander |
| II sing. | āmandēris, āmandēre |
| III sing. | āmandētur |
| I plur. | āmandēmur |
| II plur. | āmandemĭni |
| III plur. | āmandentur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | āmandārer |
| II sing. | āmandarēris, āmandarēre |
| III sing. | āmandarētur |
| I plur. | āmandarēmur |
| II plur. | āmandaremĭni |
| III plur. | āmandarentur |
| PERFETTO |
| I sing. | amandatus, –a, –um sim |
| II sing. | amandatus, –a, –um sis |
| III sing. | amandatus, –a, –um sit |
| I plur. | amandati, –ae, –a simus |
| II plur. | amandati, –ae, –a sitis |
| III plur. | amandati, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | amandatus, –a, –um essem |
| II sing. | amandatus, –a, –um esses |
| III sing. | amandatus, –a, –um esset |
| I plur. | amandati, –ae, –a essemus |
| II plur. | amandati, –ae, –a essetis |
| III plur. | amandati, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | āmandāre |
| II plur. | āmandamĭni |
| FUTURO |
| II sing. | āmandātor |
| III sing. | āmandātor |
| II plur. | – |
| III plur. | āmandantor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| amandatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| āmandāri |
| PERFETTO |
| Singolare: | amandatus, –a, –um esse |
| Plurale: | amandati, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| amandatum esse |
| GERUNDIVO |
| āmandandus, –a, –um |
| SUPINO |
| amandatu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:AMANDOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
