ădaggĕror - Diatesi passiva
(ădaggĕro, ădaggĕras, adaggeratum, ădaggĕrāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ădaggĕror
II sing.
ădaggĕrāris, ădaggĕrāre
III sing.
ădaggĕrātur
I plur.
ădaggĕrāmur
II plur.
ădaggĕramĭni
III plur.
ădaggĕrantur
IMPERFETTO
I sing.
ădaggĕrābar
II sing.
ădaggĕrabāris, ădaggĕrabāre
III sing.
ădaggĕrabātur
I plur.
ădaggĕrabāmur
II plur.
ădaggĕrabamĭni
III plur.
ădaggĕrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ădaggĕrābor
II sing.
ădaggĕrabĕris, ădaggĕrabĕre
III sing.
ădaggĕrabĭtur
I plur.
ădaggĕrabĭmur
II plur.
ădaggĕrabimĭni
III plur.
ădaggĕrabuntur
PERFETTO
I sing.
adaggeratus, –a, –um sum
II sing.
adaggeratus, –a, –um es
III sing.
adaggeratus, –a, –um est
I plur.
adaggerati, –ae, –a sumus
II plur.
adaggerati, –ae, –a estis
III plur.
adaggerati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adaggeratus, –a, –um eram
II sing.
adaggeratus, –a, –um eras
III sing.
adaggeratus, –a, –um erat
I plur.
adaggerati, –ae, –a eramus
II plur.
adaggerati, –ae, –a eratis
III plur.
adaggerati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
adaggeratus, –a, –um ero
II sing.
adaggeratus, –a, –um eris
III sing.
adaggeratus, –a, –um erit
I plur.
adaggerati, –ae, –a erimus
II plur.
adaggerati, –ae, –a eritis
III plur.
adaggerati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ădaggĕrer
II sing.
ădaggĕrēris, ădaggĕrēre
III sing.
ădaggĕrētur
I plur.
ădaggĕrēmur
II plur.
ădaggĕremĭni
III plur.
ădaggĕrentur
IMPERFETTO
I sing.
ădaggĕrārer
II sing.
ădaggĕrarēris, ădaggĕrarēre
III sing.
ădaggĕrarētur
I plur.
ădaggĕrarēmur
II plur.
ădaggĕraremĭni
III plur.
ădaggĕrarentur
PERFETTO
I sing.
adaggeratus, –a, –um sim
II sing.
adaggeratus, –a, –um sis
III sing.
adaggeratus, –a, –um sit
I plur.
adaggerati, –ae, –a simus
II plur.
adaggerati, –ae, –a sitis
III plur.
adaggerati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adaggeratus, –a, –um essem
II sing.
adaggeratus, –a, –um esses
III sing.
adaggeratus, –a, –um esset
I plur.
adaggerati, –ae, –a essemus
II plur.
adaggerati, –ae, –a essetis
III plur.
adaggerati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ădaggĕrāre
II plur.
ădaggĕramĭni
FUTURO
II sing.
ădaggĕrātor
III sing.
ădaggĕrātor
II plur.
–
III plur.
ădaggĕrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
adaggeratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
ădaggĕrāri
PERFETTO
Singolare:
adaggeratus, –a, –um esse
Plurale:
adaggerati, –ae, –a esse
FUTURO
adaggeratum esse
GERUNDIVO
ădaggĕrandus, –a, –um
SUPINO
adaggeratu
Vedi la forma attiva di questo lemma
ădaggĕror v. tr. I coniug.
---CACHE---

I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android