Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | accognoscor |
| II sing. | accognoscĕris, accognoscĕre |
| III sing. | accognoscĭtur |
| I plur. | accognoscĭmur |
| II plur. | accognoscimĭni |
| III plur. | accognoscuntur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | accognoscēbar |
| II sing. | accognoscebāris, accognoscebāre |
| III sing. | accognoscebātur |
| I plur. | accognoscebāmur |
| II plur. | accognoscebamĭni |
| III plur. | accognoscebantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | accognoscar |
| II sing. | accognoscēris, accognoscēre |
| III sing. | accognoscētur |
| I plur. | accognoscēmur |
| II plur. | accognoscemĭni |
| III plur. | accognoscentur |
| PERFETTO |
| I sing. | accognitus, –a, –um sum |
| II sing. | accognitus, –a, –um es |
| III sing. | accognitus, –a, –um est |
| I plur. | accogniti, –ae, –a sumus |
| II plur. | accogniti, –ae, –a estis |
| III plur. | accogniti, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | accognitus, –a, –um eram |
| II sing. | accognitus, –a, –um eras |
| III sing. | accognitus, –a, –um erat |
| I plur. | accogniti, –ae, –a eramus |
| II plur. | accogniti, –ae, –a eratis |
| III plur. | accogniti, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | accognitus, –a, –um ero |
| II sing. | accognitus, –a, –um eris |
| III sing. | accognitus, –a, –um erit |
| I plur. | accogniti, –ae, –a erimus |
| II plur. | accogniti, –ae, –a eritis |
| III plur. | accogniti, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | accognoscar |
| II sing. | accognoscāris, accognoscāre |
| III sing. | accognoscātur |
| I plur. | accognoscāmur |
| II plur. | accognoscamĭni |
| III plur. | accognoscantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | accognoscĕrer |
| II sing. | accognoscerēris, accognoscerēre |
| III sing. | accognoscerētur |
| I plur. | accognoscerēmur |
| II plur. | accognosceremĭni |
| III plur. | accognoscerentur |
| PERFETTO |
| I sing. | accognitus, –a, –um sim |
| II sing. | accognitus, –a, –um sis |
| III sing. | accognitus, –a, –um sit |
| I plur. | accogniti, –ae, –a simus |
| II plur. | accogniti, –ae, –a sitis |
| III plur. | accogniti, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | accognitus, –a, –um essem |
| II sing. | accognitus, –a, –um esses |
| III sing. | accognitus, –a, –um esset |
| I plur. | accogniti, –ae, –a essemus |
| II plur. | accogniti, –ae, –a essetis |
| III plur. | accogniti, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | accognoscĕre |
| II plur. | accognoscimĭni |
| FUTURO |
| II sing. | accognoscĭtor |
| III sing. | accognoscĭtor |
| II plur. | – |
| III plur. | accognoscuntor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| accognitus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| accognosci |
| PERFETTO |
| Singolare: | accognitus, –a, –um esse |
| Plurale: | accogniti, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| accognitum esse |
| GERUNDIVO |
| accognoscendus, –a, –um |
| SUPINO |
| accognitu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ACCOGNOSCOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
