Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | rĕcognoscor |
| II sing. | rĕcognoscĕris, rĕcognoscĕre |
| III sing. | rĕcognoscĭtur |
| I plur. | rĕcognoscĭmur |
| II plur. | rĕcognoscimĭni |
| III plur. | rĕcognoscuntur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | rĕcognoscēbar |
| II sing. | rĕcognoscebāris, rĕcognoscebāre |
| III sing. | rĕcognoscebātur |
| I plur. | rĕcognoscebāmur |
| II plur. | rĕcognoscebamĭni |
| III plur. | rĕcognoscebantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | rĕcognoscar |
| II sing. | rĕcognoscēris, rĕcognoscēre |
| III sing. | rĕcognoscētur |
| I plur. | rĕcognoscēmur |
| II plur. | rĕcognoscemĭni |
| III plur. | rĕcognoscentur |
| PERFETTO |
| I sing. | recognitus, –a, –um sum |
| II sing. | recognitus, –a, –um es |
| III sing. | recognitus, –a, –um est |
| I plur. | recogniti, –ae, –a sumus |
| II plur. | recogniti, –ae, –a estis |
| III plur. | recogniti, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | recognitus, –a, –um eram |
| II sing. | recognitus, –a, –um eras |
| III sing. | recognitus, –a, –um erat |
| I plur. | recogniti, –ae, –a eramus |
| II plur. | recogniti, –ae, –a eratis |
| III plur. | recogniti, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | recognitus, –a, –um ero |
| II sing. | recognitus, –a, –um eris |
| III sing. | recognitus, –a, –um erit |
| I plur. | recogniti, –ae, –a erimus |
| II plur. | recogniti, –ae, –a eritis |
| III plur. | recogniti, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | rĕcognoscar |
| II sing. | rĕcognoscāris, rĕcognoscāre |
| III sing. | rĕcognoscātur |
| I plur. | rĕcognoscāmur |
| II plur. | rĕcognoscamĭni |
| III plur. | rĕcognoscantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | rĕcognoscĕrer |
| II sing. | rĕcognoscerēris, rĕcognoscerēre |
| III sing. | rĕcognoscerētur |
| I plur. | rĕcognoscerēmur |
| II plur. | rĕcognosceremĭni |
| III plur. | rĕcognoscerentur |
| PERFETTO |
| I sing. | recognitus, –a, –um sim |
| II sing. | recognitus, –a, –um sis |
| III sing. | recognitus, –a, –um sit |
| I plur. | recogniti, –ae, –a simus |
| II plur. | recogniti, –ae, –a sitis |
| III plur. | recogniti, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | recognitus, –a, –um essem |
| II sing. | recognitus, –a, –um esses |
| III sing. | recognitus, –a, –um esset |
| I plur. | recogniti, –ae, –a essemus |
| II plur. | recogniti, –ae, –a essetis |
| III plur. | recogniti, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | rĕcognoscĕre |
| II plur. | rĕcognoscimĭni |
| FUTURO |
| II sing. | rĕcognoscĭtor |
| III sing. | rĕcognoscĭtor |
| II plur. | – |
| III plur. | rĕcognoscuntor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| recognitus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| rĕcognosci |
| PERFETTO |
| Singolare: | recognitus, –a, –um esse |
| Plurale: | recogniti, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| recognitum esse |
| GERUNDIVO |
| rĕcognoscendus, –a, –um |
| SUPINO |
| recognitu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:RECOGNOSCOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
