Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


perturbor - Diatesi passiva

(perturbo, perturbas, perturbavi, perturbatum, perturbāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. perturbor
 II sing. perturbāris, perturbāre
 III sing. perturbātur
 I plur. perturbāmur
 II plur. perturbamĭni
 III plur. perturbantur
IMPERFETTO
 I sing. perturbābar
 II sing. perturbabāris, perturbabāre
 III sing. perturbabātur
 I plur. perturbabāmur
 II plur. perturbabamĭni
 III plur. perturbabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. perturbābor
 II sing. perturbabĕris, perturbabĕre
 III sing. perturbabĭtur
 I plur. perturbabĭmur
 II plur. perturbabimĭni
 III plur. perturbabuntur
PERFETTO
 I sing. perturbatus, –a, –um sum
 II sing. perturbatus, –a, –um es
 III sing. perturbatus, –a, –um est
 I plur. perturbati, –ae, –a sumus
 II plur. perturbati, –ae, –a estis
 III plur. perturbati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. perturbatus, –a, –um eram
 II sing. perturbatus, –a, –um eras
 III sing. perturbatus, –a, –um erat
 I plur. perturbati, –ae, –a eramus
 II plur. perturbati, –ae, –a eratis
 III plur. perturbati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. perturbatus, –a, –um ero
 II sing. perturbatus, –a, –um eris
 III sing. perturbatus, –a, –um erit
 I plur. perturbati, –ae, –a erimus
 II plur. perturbati, –ae, –a eritis
 III plur. perturbati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. perturber
 II sing. perturbēris, perturbēre
 III sing. perturbētur
 I plur. perturbēmur
 II plur. perturbemĭni
 III plur. perturbentur
IMPERFETTO
 I sing. perturbārer
 II sing. perturbarēris, perturbarēre
 III sing. perturbarētur
 I plur. perturbarēmur
 II plur. perturbaremĭni
 III plur. perturbarentur
PERFETTO
 I sing. perturbatus, –a, –um sim
 II sing. perturbatus, –a, –um sis
 III sing. perturbatus, –a, –um sit
 I plur. perturbati, –ae, –a simus
 II plur. perturbati, –ae, –a sitis
 III plur. perturbati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. perturbatus, –a, –um essem
 II sing. perturbatus, –a, –um esses
 III sing. perturbatus, –a, –um esset
 I plur. perturbati, –ae, –a essemus
 II plur. perturbati, –ae, –a essetis
 III plur. perturbati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. perturbāre
 II plur. perturbamĭni
FUTURO
 II sing. perturbātor
 III sing. perturbātor
 II plur. –
 III plur. perturbantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 perturbatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 perturbāri
PERFETTO
 Singolare: perturbatus, –a, –um esse
 Plurale: perturbati, –ae, –a esse
FUTURO
 perturbatum esse
GERUNDIVO
 perturbandus, –a, –um
SUPINO
 perturbatu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  perturbo perturpis  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:PERTURBOR100}} ---CACHE---