Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


interfĭcĭo - Diatesi attiva

(interfĭcĭo, interfĭcis, interfeci, interfectum, interfĭcĕre)

verbo transitivo III coniugazione in -io

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. interfĭcĭo
 II sing. interfĭcis
 III sing. interfĭcit
 I plur. interfĭcīmus
 II plur. interfĭcītis
 III plur. interfĭciunt
IMPERFETTO
 I sing. interfĭciēbam
 II sing. interfĭciēbas
 III sing. interfĭciēbat
 I plur. interfĭciebāmus
 II plur. interfĭciebātis
 III plur. interfĭciēbant
FUTURO SEMPLICE
 I sing. interfĭcĭam
 II sing. interfĭcĭes
 III sing. interfĭcĭet
 I plur. interfĭciēmus
 II plur. interfĭciētis
 III plur. interfĭcĭent
PERFETTO
 I sing. interfeci
 II sing. interfecisti
 III sing. interfecit
 I plur. interfecĭmus
 II plur. interfecistis
 III plur. interfecērunt, interfecēre
PIUCHEPERFETTO
 I sing. interfecĕram
 II sing. interfecĕras
 III sing. interfecĕrat
 I plur. interfecerāmus
 II plur. interfecerātis
 III plur. interfecĕrant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. interfecĕro
 II sing. interfecĕris
 III sing. interfecĕrit
 I plur. interfecerĭmus
 II plur. interfecerĭtis
 III plur. interfecĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. interfĭcĭam
 II sing. interfĭcĭas
 III sing. interfĭcĭat
 I plur. interfĭciāmus
 II plur. interfĭciātis
 III plur. interfĭcĭant
IMPERFETTO
 I sing. interfĭcĕrem
 II sing. interfĭcĕres
 III sing. interfĭcĕret
 I plur. interfĭcerēmus
 II plur. interfĭcerētis
 III plur. interfĭcĕrent
PERFETTO
 I sing. interfecĕrim
 II sing. interfecĕris
 III sing. interfecĕrit
 I plur. interfecerĭmus
 II plur. interfecerĭtis
 III plur. interfecĕrint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. interfecissem
 II sing. interfecisses
 III sing. interfecisset
 I plur. interfecissēmus
 II plur. interfecissētis
 III plur. interfecissent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. interfĭce
 II plur. interfĭcĭte
FUTURO
 II sing. interfĭcĭto
 III sing. interfĭcĭto
 II plur. interfĭcitōte
 III plur. interfĭciunto
PARTICIPIO
PRESENTE
 interfĭciens, –ientis
FUTURO
 interfectūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
 interfĭcĕre
PERFETTO
 interfecisse
FUTURO
 Singolare: interfectūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: interfectūros, –as, –a esse
GERUNDIO
 Genitivo: interfĭciendi
 Dativo: interfĭciendo
 Accusativo: ad interfĭciendum
 Ablativo: interfĭciendo
SUPINO
 interfectum

Vedi la forma passiva di questo lemma

<<  interfĭciens interfĭcĭor  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:INTERFICIO100}} ---CACHE---