Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


pūnĭor - Diatesi passiva

(pūnĭo, pūnis, punii, punitum, pūnīre)

verbo transitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. pūnĭor
 II sing. pūnīris, pūnīre
 III sing. pūnītur
 I plur. pūnīmur
 II plur. pūnimĭni
 III plur. pūniuntur
IMPERFETTO
 I sing. pūniēbar
 II sing. pūniebāris, pūniebāre
 III sing. pūniebātur
 I plur. pūniebāmur
 II plur. pūniebamĭni
 III plur. pūniebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. pūnĭar
 II sing. pūniēris, pūniēre
 III sing. pūniētur
 I plur. pūniēmur
 II plur. pūniemĭni
 III plur. pūnientur
PERFETTO
 I sing. punitus, –a, –um sum
 II sing. punitus, –a, –um es
 III sing. punitus, –a, –um est
 I plur. puniti, –ae, –a sumus
 II plur. puniti, –ae, –a estis
 III plur. puniti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. punitus, –a, –um eram
 II sing. punitus, –a, –um eras
 III sing. punitus, –a, –um erat
 I plur. puniti, –ae, –a eramus
 II plur. puniti, –ae, –a eratis
 III plur. puniti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. punitus, –a, –um ero
 II sing. punitus, –a, –um eris
 III sing. punitus, –a, –um erit
 I plur. puniti, –ae, –a erimus
 II plur. puniti, –ae, –a eritis
 III plur. puniti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. pūnĭar
 II sing. pūniāris, pūniāre
 III sing. pūniātur
 I plur. pūniāmur
 II plur. pūniamĭni
 III plur. pūniantur
IMPERFETTO
 I sing. pūnīrer
 II sing. pūnirēris, puniirēre
 III sing. pūnirētur
 I plur. pūnirēmur
 II plur. pūnirēmini
 III plur. pūnirentur
PERFETTO
 I sing. punitus, –a, –um sim
 II sing. punitus, –a, –um sis
 III sing. punitus, –a, –um sit
 I plur. puniti, –ae, –a simus
 II plur. puniti, –ae, –a sitis
 III plur. puniti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. punitus, –a, –um essem
 II sing. punitus, –a, –um esses
 III sing. punitus, –a, –um esset
 I plur. puniti, –ae, –a essemus
 II plur. puniti, –ae, –a essetis
 III plur. puniti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. pūnīre
 II plur. pūnimĭni
FUTURO
 II sing. pūnītor
 III sing. pūnītor
 II plur. –
 III plur. pūniuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 punitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 pūnīri
PERFETTO
 Singolare: punitus, –a, –um esse
 Plurale: puniti, –ae, –a esse
FUTURO
 punitum esse
GERUNDIVO
 pūniendus, –a, –um
SUPINO
 punitu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  pūnĭo pūnĭor  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:PUNIOR100}} ---CACHE---