Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


prōpugno - Diatesi attiva

(prōpugno, prōpugnas, propugnavi, propugnatum, prōpugnāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. prōpugno
 II sing. prōpugnas
 III sing. prōpugnat
 I plur. prōpugnāmus
 II plur. prōpugnātis
 III plur. prōpugnant
IMPERFETTO
 I sing. prōpugnābam
 II sing. prōpugnābas
 III sing. prōpugnābat
 I plur. prōpugnabāmus
 II plur. prōpugnabātis
 III plur. prōpugnābant
FUTURO SEMPLICE
 I sing. prōpugnābo
 II sing. prōpugnābis
 III sing. prōpugnābit
 I plur. prōpugnabĭmus
 II plur. prōpugnabĭtis
 III plur. prōpugnābunt
PERFETTO
 I sing. propugnavi
 II sing. propugnavisti
 III sing. propugnavit
 I plur. propugnavĭmus
 II plur. propugnavistis
 III plur. propugnavēreunt, propugnavēre
PIUCHEPERFETTO
 I sing. propugnavĕram
 II sing. propugnavĕras
 III sing. propugnavĕrat
 I plur. propugnaverāmus
 II plur. propugnaverātis
 III plur. propugnavĕrant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. propugnavĕro
 II sing. propugnavĕris
 III sing. propugnavĕrit
 I plur. propugnaverĭmus
 II plur. propugnaverĭtis
 III plur. propugnavĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. prōpugnem
 II sing. prōpugnes
 III sing. prōpugnet
 I plur. prōpugnēmus
 II plur. prōpugnētis
 III plur. prōpugnent
IMPERFETTO
 I sing. prōpugnārem
 II sing. prōpugnāres
 III sing. prōpugnāret
 I plur. prōpugnarēmus
 II plur. prōpugnarētis
 III plur. prōpugnārent
PERFETTO
 I sing. propugnavĕrim
 II sing. propugnavĕris
 III sing. propugnavĕrit
 I plur. propugnaverĭmus
 II plur. propugnaverĭtis
 III plur. propugnavĕrint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. propugnavissem
 II sing. propugnavisses
 III sing. propugnavisset
 I plur. propugnavissēmus
 II plur. propugnavissētis
 III plur. propugnavissent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. prōpugna
 II plur. prōpugnāte
FUTURO
 II sing. prōpugnāto
 III sing. prōpugnāto
 II plur. prōpugnatōte
 III plur. prōpugnanto
PARTICIPIO
PRESENTE
 prōpugnans, –antis
FUTURO
 propugnatūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
 prōpugnāre
PERFETTO
 propugnavisse
FUTURO
 Singolare: propugnatūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: propugnatūros, –as, –a esse
GERUNDIO
 Genitivo: prōpugnandi
 Dativo: prōpugnando
 Accusativo: ad prōpugnandum
 Ablativo: prōpugnando
SUPINO
 propugnatum

Vedi la forma passiva di questo lemma

<<  propugnatus prōpugnor  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:PROPUGNO100}} ---CACHE---