Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | praelĭnor |
| II sing. | praelĭnĕris, praelĭnĕre |
| III sing. | praelĭnĭtur |
| I plur. | praelĭnĭmur |
| II plur. | praelĭnimĭni |
| III plur. | praelĭnuntur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | praelĭnēbar |
| II sing. | praelĭnebāris, praelĭnebāre |
| III sing. | praelĭnebātur |
| I plur. | praelĭnebāmur |
| II plur. | praelĭnebamĭni |
| III plur. | praelĭnebantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | praelĭnar |
| II sing. | praelĭnēris, praelĭnēre |
| III sing. | praelĭnētur |
| I plur. | praelĭnēmur |
| II plur. | praelĭnemĭni |
| III plur. | praelĭnentur |
| PERFETTO |
| I sing. | praelitus, –a, –um sum |
| II sing. | praelitus, –a, –um es |
| III sing. | praelitus, –a, –um est |
| I plur. | praeliti, –ae, –a sumus |
| II plur. | praeliti, –ae, –a estis |
| III plur. | praeliti, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | praelitus, –a, –um eram |
| II sing. | praelitus, –a, –um eras |
| III sing. | praelitus, –a, –um erat |
| I plur. | praeliti, –ae, –a eramus |
| II plur. | praeliti, –ae, –a eratis |
| III plur. | praeliti, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | praelitus, –a, –um ero |
| II sing. | praelitus, –a, –um eris |
| III sing. | praelitus, –a, –um erit |
| I plur. | praeliti, –ae, –a erimus |
| II plur. | praeliti, –ae, –a eritis |
| III plur. | praeliti, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | praelĭnar |
| II sing. | praelĭnāris, praelĭnāre |
| III sing. | praelĭnātur |
| I plur. | praelĭnāmur |
| II plur. | praelĭnamĭni |
| III plur. | praelĭnantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | praelĭnĕrer |
| II sing. | praelĭnerēris, praelĭnerēre |
| III sing. | praelĭnerētur |
| I plur. | praelĭnerēmur |
| II plur. | praelĭneremĭni |
| III plur. | praelĭnerentur |
| PERFETTO |
| I sing. | praelitus, –a, –um sim |
| II sing. | praelitus, –a, –um sis |
| III sing. | praelitus, –a, –um sit |
| I plur. | praeliti, –ae, –a simus |
| II plur. | praeliti, –ae, –a sitis |
| III plur. | praeliti, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | praelitus, –a, –um essem |
| II sing. | praelitus, –a, –um esses |
| III sing. | praelitus, –a, –um esset |
| I plur. | praeliti, –ae, –a essemus |
| II plur. | praeliti, –ae, –a essetis |
| III plur. | praeliti, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | praelĭnĕre |
| II plur. | praelĭnimĭni |
| FUTURO |
| II sing. | praelĭnĭtor |
| III sing. | praelĭnĭtor |
| II plur. | – |
| III plur. | praelĭnuntor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| praelitus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| praelĭni |
| PERFETTO |
| Singolare: | praelitus, –a, –um esse |
| Plurale: | praeliti, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| praelitum esse |
| GERUNDIVO |
| praelĭnendus, –a, –um |
| SUPINO |
| praelitu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAELINOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
