Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | praecăvĕor |
| II sing. | praecăvēris, praecăvēre |
| III sing. | praecăvētur |
| I plur. | praecăvēmur |
| II plur. | praecăvemĭni |
| III plur. | praecăventur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | praecăvēbar |
| II sing. | praecăvebāris, praecăvebāre |
| III sing. | praecăvebātur |
| I plur. | praecăvebāmur |
| II plur. | praecăvebamĭni |
| III plur. | praecăvebantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | praecăvēbor |
| II sing. | praecăvebĕris, praecăvebĕre |
| III sing. | praecăvebĭtur |
| I plur. | praecăvebĭmur |
| II plur. | praecăvebimĭni |
| III plur. | praecăvebuntur |
| PERFETTO |
| I sing. | praecautus, –a, –um sum |
| II sing. | praecautus, –a, –um es |
| III sing. | praecautus, –a, –um est |
| I plur. | praecauti, –ae, –a sumus |
| II plur. | praecauti, –ae, –a estis |
| III plur. | praecauti, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | praecautus, –a, –um eram |
| II sing. | praecautus, –a, –um eras |
| III sing. | praecautus, –a, –um erat |
| I plur. | praecauti, –ae, –a eramus |
| II plur. | praecauti, –ae, –a eratis |
| III plur. | praecauti, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | praecautus, –a, –um ero |
| II sing. | praecautus, –a, –um eris |
| III sing. | praecautus, –a, –um erit |
| I plur. | praecauti, –ae, –a erimus |
| II plur. | praecauti, –ae, –a eritis |
| III plur. | praecauti, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | praecăvĕar |
| II sing. | praecăveāris, praecăveāre |
| III sing. | praecăveātur |
| I plur. | praecăveāmur |
| II plur. | praecăveamĭni |
| III plur. | praecăveantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | praecăvērer |
| II sing. | praecăverēris, praecăverēre |
| III sing. | praecăverētur |
| I plur. | praecăverēmur |
| II plur. | praecăveremĭni |
| III plur. | praecăverentur |
| PERFETTO |
| I sing. | praecautus, –a, –um sim |
| II sing. | praecautus, –a, –um sis |
| III sing. | praecautus, –a, –um sit |
| I plur. | praecauti, –ae, –a simus |
| II plur. | praecauti, –ae, –a sitis |
| III plur. | praecauti, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | praecautus, –a, –um essem |
| II sing. | praecautus, –a, –um esses |
| III sing. | praecautus, –a, –um esset |
| I plur. | praecauti, –ae, –a essemus |
| II plur. | praecauti, –ae, –a essetis |
| III plur. | praecauti, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | praecăvēre |
| II plur. | praecăvemĭni |
| FUTURO |
| II sing. | praecăvētor |
| III sing. | praecăvētor |
| II plur. | – |
| III plur. | praecăventor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| praecautus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| praecăvēri |
| PERFETTO |
| Singolare: | praecautus, –a, –um esse |
| Plurale: | praecauti, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| praecautum esse |
| GERUNDIVO |
| praecăvendus, –a, –um |
| SUPINO |
| praecautu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAECAVEOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
