Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | iustĭfĭcor |
| II sing. | iustĭfĭcāris, iustĭfĭcāre |
| III sing. | iustĭfĭcātur |
| I plur. | iustĭfĭcāmur |
| II plur. | iustĭfĭcamĭni |
| III plur. | iustĭfĭcantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | iustĭfĭcābar |
| II sing. | iustĭfĭcabāris, iustĭfĭcabāre |
| III sing. | iustĭfĭcabātur |
| I plur. | iustĭfĭcabāmur |
| II plur. | iustĭfĭcabamĭni |
| III plur. | iustĭfĭcabantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | iustĭfĭcābor |
| II sing. | iustĭfĭcabĕris, iustĭfĭcabĕre |
| III sing. | iustĭfĭcabĭtur |
| I plur. | iustĭfĭcabĭmur |
| II plur. | iustĭfĭcabimĭni |
| III plur. | iustĭfĭcabuntur |
| PERFETTO |
| I sing. | iustificatus, –a, –um sum |
| II sing. | iustificatus, –a, –um es |
| III sing. | iustificatus, –a, –um est |
| I plur. | iustificati, –ae, –a sumus |
| II plur. | iustificati, –ae, –a estis |
| III plur. | iustificati, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | iustificatus, –a, –um eram |
| II sing. | iustificatus, –a, –um eras |
| III sing. | iustificatus, –a, –um erat |
| I plur. | iustificati, –ae, –a eramus |
| II plur. | iustificati, –ae, –a eratis |
| III plur. | iustificati, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | iustificatus, –a, –um ero |
| II sing. | iustificatus, –a, –um eris |
| III sing. | iustificatus, –a, –um erit |
| I plur. | iustificati, –ae, –a erimus |
| II plur. | iustificati, –ae, –a eritis |
| III plur. | iustificati, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | iustĭfĭcer |
| II sing. | iustĭfĭcēris, iustĭfĭcēre |
| III sing. | iustĭfĭcētur |
| I plur. | iustĭfĭcēmur |
| II plur. | iustĭfĭcemĭni |
| III plur. | iustĭfĭcentur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | iustĭfĭcārer |
| II sing. | iustĭfĭcarēris, iustĭfĭcarēre |
| III sing. | iustĭfĭcarētur |
| I plur. | iustĭfĭcarēmur |
| II plur. | iustĭfĭcaremĭni |
| III plur. | iustĭfĭcarentur |
| PERFETTO |
| I sing. | iustificatus, –a, –um sim |
| II sing. | iustificatus, –a, –um sis |
| III sing. | iustificatus, –a, –um sit |
| I plur. | iustificati, –ae, –a simus |
| II plur. | iustificati, –ae, –a sitis |
| III plur. | iustificati, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | iustificatus, –a, –um essem |
| II sing. | iustificatus, –a, –um esses |
| III sing. | iustificatus, –a, –um esset |
| I plur. | iustificati, –ae, –a essemus |
| II plur. | iustificati, –ae, –a essetis |
| III plur. | iustificati, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | iustĭfĭcāre |
| II plur. | iustĭfĭcamĭni |
| FUTURO |
| II sing. | iustĭfĭcātor |
| III sing. | iustĭfĭcātor |
| II plur. | – |
| III plur. | iustĭfĭcantor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| iustificatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| iustĭfĭcāri |
| PERFETTO |
| Singolare: | iustificatus, –a, –um esse |
| Plurale: | iustificati, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| iustificatum esse |
| GERUNDIVO |
| iustĭfĭcandus, –a, –um |
| SUPINO |
| iustificatu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IUSTIFICOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
