Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | iurigor |
| II sing. | iurigāris, iurigāre |
| III sing. | iurigātur |
| I plur. | iurigāmur |
| II plur. | iurigamĭni |
| III plur. | iurigantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | iurigābar |
| II sing. | iurigabāris, iurigabāre |
| III sing. | iurigabātur |
| I plur. | iurigabāmur |
| II plur. | iurigabamĭni |
| III plur. | iurigabantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | iurigābor |
| II sing. | iurigabĕris, iurigabĕre |
| III sing. | iurigabĭtur |
| I plur. | iurigabĭmur |
| II plur. | iurigabimĭni |
| III plur. | iurigabuntur |
| PERFETTO |
| I sing. | iurigatus, –a, –um sum |
| II sing. | iurigatus, –a, –um es |
| III sing. | iurigatus, –a, –um est |
| I plur. | iurigati, –ae, –a sumus |
| II plur. | iurigati, –ae, –a estis |
| III plur. | iurigati, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | iurigatus, –a, –um eram |
| II sing. | iurigatus, –a, –um eras |
| III sing. | iurigatus, –a, –um erat |
| I plur. | iurigati, –ae, –a eramus |
| II plur. | iurigati, –ae, –a eratis |
| III plur. | iurigati, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | iurigatus, –a, –um ero |
| II sing. | iurigatus, –a, –um eris |
| III sing. | iurigatus, –a, –um erit |
| I plur. | iurigati, –ae, –a erimus |
| II plur. | iurigati, –ae, –a eritis |
| III plur. | iurigati, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | iuriger |
| II sing. | iurigēris, iurigēre |
| III sing. | iurigētur |
| I plur. | iurigēmur |
| II plur. | iurigemĭni |
| III plur. | iurigentur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | iurigārer |
| II sing. | iurigarēris, iurigarēre |
| III sing. | iurigarētur |
| I plur. | iurigarēmur |
| II plur. | iurigaremĭni |
| III plur. | iurigarentur |
| PERFETTO |
| I sing. | iurigatus, –a, –um sim |
| II sing. | iurigatus, –a, –um sis |
| III sing. | iurigatus, –a, –um sit |
| I plur. | iurigati, –ae, –a simus |
| II plur. | iurigati, –ae, –a sitis |
| III plur. | iurigati, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | iurigatus, –a, –um essem |
| II sing. | iurigatus, –a, –um esses |
| III sing. | iurigatus, –a, –um esset |
| I plur. | iurigati, –ae, –a essemus |
| II plur. | iurigati, –ae, –a essetis |
| III plur. | iurigati, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | iurigāre |
| II plur. | iurigamĭni |
| FUTURO |
| II sing. | iurigātor |
| III sing. | iurigātor |
| II plur. | – |
| III plur. | iurigantor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| iurigatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| iurigāri |
| PERFETTO |
| Singolare: | iurigatus, –a, –um esse |
| Plurale: | iurigati, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| iurigatum esse |
| GERUNDIVO |
| iurigandus, –a, –um |
| SUPINO |
| iurigatu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IURIGOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
