Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


irrītor - Diatesi passiva

(irrīto, irrītas, irritavi, irritatum, irrītāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. irrītor
 II sing. irrītāris, irrītāre
 III sing. irrītātur
 I plur. irrītāmur
 II plur. irrītamĭni
 III plur. irrītantur
IMPERFETTO
 I sing. irrītābar
 II sing. irrītabāris, irrītabāre
 III sing. irrītabātur
 I plur. irrītabāmur
 II plur. irrītabamĭni
 III plur. irrītabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. irrītābor
 II sing. irrītabĕris, irrītabĕre
 III sing. irrītabĭtur
 I plur. irrītabĭmur
 II plur. irrītabimĭni
 III plur. irrītabuntur
PERFETTO
 I sing. irritatus, –a, –um sum
 II sing. irritatus, –a, –um es
 III sing. irritatus, –a, –um est
 I plur. irritati, –ae, –a sumus
 II plur. irritati, –ae, –a estis
 III plur. irritati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. irritatus, –a, –um eram
 II sing. irritatus, –a, –um eras
 III sing. irritatus, –a, –um erat
 I plur. irritati, –ae, –a eramus
 II plur. irritati, –ae, –a eratis
 III plur. irritati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. irritatus, –a, –um ero
 II sing. irritatus, –a, –um eris
 III sing. irritatus, –a, –um erit
 I plur. irritati, –ae, –a erimus
 II plur. irritati, –ae, –a eritis
 III plur. irritati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. irrīter
 II sing. irrītēris, irrītēre
 III sing. irrītētur
 I plur. irrītēmur
 II plur. irrītemĭni
 III plur. irrītentur
IMPERFETTO
 I sing. irrītārer
 II sing. irrītarēris, irrītarēre
 III sing. irrītarētur
 I plur. irrītarēmur
 II plur. irrītaremĭni
 III plur. irrītarentur
PERFETTO
 I sing. irritatus, –a, –um sim
 II sing. irritatus, –a, –um sis
 III sing. irritatus, –a, –um sit
 I plur. irritati, –ae, –a simus
 II plur. irritati, –ae, –a sitis
 III plur. irritati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. irritatus, –a, –um essem
 II sing. irritatus, –a, –um esses
 III sing. irritatus, –a, –um esset
 I plur. irritati, –ae, –a essemus
 II plur. irritati, –ae, –a essetis
 III plur. irritati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. irrītāre
 II plur. irrītamĭni
FUTURO
 II sing. irrītātor
 III sing. irrītātor
 II plur. –
 III plur. irrītantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 irritatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 irrītāri
PERFETTO
 Singolare: irritatus, –a, –um esse
 Plurale: irritati, –ae, –a esse
FUTURO
 irritatum esse
GERUNDIVO
 irrītandus, –a, –um
SUPINO
 irritatu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  irrĭto irrĭtor  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:IRRITOR100}} ---CACHE---