Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


instauror - Diatesi passiva

(instauro, instauras, instauravi, instauratum, instaurāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. instauror
 II sing. instaurāris, instaurāre
 III sing. instaurātur
 I plur. instaurāmur
 II plur. instauramĭni
 III plur. instaurantur
IMPERFETTO
 I sing. instaurābar
 II sing. instaurabāris, instaurabāre
 III sing. instaurabātur
 I plur. instaurabāmur
 II plur. instaurabamĭni
 III plur. instaurabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. instaurābor
 II sing. instaurabĕris, instaurabĕre
 III sing. instaurabĭtur
 I plur. instaurabĭmur
 II plur. instaurabimĭni
 III plur. instaurabuntur
PERFETTO
 I sing. instauratus, –a, –um sum
 II sing. instauratus, –a, –um es
 III sing. instauratus, –a, –um est
 I plur. instaurati, –ae, –a sumus
 II plur. instaurati, –ae, –a estis
 III plur. instaurati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. instauratus, –a, –um eram
 II sing. instauratus, –a, –um eras
 III sing. instauratus, –a, –um erat
 I plur. instaurati, –ae, –a eramus
 II plur. instaurati, –ae, –a eratis
 III plur. instaurati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. instauratus, –a, –um ero
 II sing. instauratus, –a, –um eris
 III sing. instauratus, –a, –um erit
 I plur. instaurati, –ae, –a erimus
 II plur. instaurati, –ae, –a eritis
 III plur. instaurati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. instaurer
 II sing. instaurēris, instaurēre
 III sing. instaurētur
 I plur. instaurēmur
 II plur. instauremĭni
 III plur. instaurentur
IMPERFETTO
 I sing. instaurārer
 II sing. instaurarēris, instaurarēre
 III sing. instaurarētur
 I plur. instaurarēmur
 II plur. instauraremĭni
 III plur. instaurarentur
PERFETTO
 I sing. instauratus, –a, –um sim
 II sing. instauratus, –a, –um sis
 III sing. instauratus, –a, –um sit
 I plur. instaurati, –ae, –a simus
 II plur. instaurati, –ae, –a sitis
 III plur. instaurati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. instauratus, –a, –um essem
 II sing. instauratus, –a, –um esses
 III sing. instauratus, –a, –um esset
 I plur. instaurati, –ae, –a essemus
 II plur. instaurati, –ae, –a essetis
 III plur. instaurati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. instaurāre
 II plur. instauramĭni
FUTURO
 II sing. instaurātor
 III sing. instaurātor
 II plur. –
 III plur. instaurantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 instauratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 instaurāri
PERFETTO
 Singolare: instauratus, –a, –um esse
 Plurale: instaurati, –ae, –a esse
FUTURO
 instauratum esse
GERUNDIVO
 instaurandus, –a, –um
SUPINO
 instauratu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  instauro insternens  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:INSTAUROR100}} ---CACHE---