inrĭgīvus

(inrigivus, inrigivă, inrigivum)

aggettivo I classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
inrigivus
Gen.
inrigivi
Dat.
inrigivo
Acc.
inrigivum
Abl.
inrigivo
Voc.
inrigive
PLURALE
Nom.
inrigivi
Gen.
inrigivōrum
Dat.
inrigivis
Acc.
inrigivos
Abl.
inrigivis
Voc.
inrigivi
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
inrigivă
Gen.
inrigivae
Dat.
inrigivae
Acc.
inrigivam
Abl.
inrigivā
Voc.
inrigivă
PLURALE
Nom.
inrigivae
Gen.
inrigivārum
Dat.
inrigivis
Acc.
inrigivas
Abl.
inrigivis
Voc.
inrigivae
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
inrigivum
Gen.
inrigivi
Dat.
inrigivo
Acc.
inrigivum
Abl.
inrigivo
Voc.
inrigivum
PLURALE
Nom.
inrigiva
Gen.
inrigivōrum
Dat.
inrigivis
Acc.
inrigiva
Abl.
inrigivis
Voc.
inrigiva




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INRIGIVUS100}}
---CACHE---