Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


infringor - Diatesi passiva

(infringo, infringis, infregi, infractum, infringĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. infringor
 II sing. infringĕris, infringĕre
 III sing. infringĭtur
 I plur. infringĭmur
 II plur. infringimĭni
 III plur. infringuntur
IMPERFETTO
 I sing. infringēbar
 II sing. infringebāris, infringebāre
 III sing. infringebātur
 I plur. infringebāmur
 II plur. infringebamĭni
 III plur. infringebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. infringar
 II sing. infringēris, infringēre
 III sing. infringētur
 I plur. infringēmur
 II plur. infringemĭni
 III plur. infringentur
PERFETTO
 I sing. infractus, –a, –um sum
 II sing. infractus, –a, –um es
 III sing. infractus, –a, –um est
 I plur. infracti, –ae, –a sumus
 II plur. infracti, –ae, –a estis
 III plur. infracti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. infractus, –a, –um eram
 II sing. infractus, –a, –um eras
 III sing. infractus, –a, –um erat
 I plur. infracti, –ae, –a eramus
 II plur. infracti, –ae, –a eratis
 III plur. infracti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. infractus, –a, –um ero
 II sing. infractus, –a, –um eris
 III sing. infractus, –a, –um erit
 I plur. infracti, –ae, –a erimus
 II plur. infracti, –ae, –a eritis
 III plur. infracti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. infringar
 II sing. infringāris, infringāre
 III sing. infringātur
 I plur. infringāmur
 II plur. infringamĭni
 III plur. infringantur
IMPERFETTO
 I sing. infringĕrer
 II sing. infringerēris, infringerēre
 III sing. infringerētur
 I plur. infringerēmur
 II plur. infringeremĭni
 III plur. infringerentur
PERFETTO
 I sing. infractus, –a, –um sim
 II sing. infractus, –a, –um sis
 III sing. infractus, –a, –um sit
 I plur. infracti, –ae, –a simus
 II plur. infracti, –ae, –a sitis
 III plur. infracti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. infractus, –a, –um essem
 II sing. infractus, –a, –um esses
 III sing. infractus, –a, –um esset
 I plur. infracti, –ae, –a essemus
 II plur. infracti, –ae, –a essetis
 III plur. infracti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. infringĕre
 II plur. infringimĭni
FUTURO
 II sing. infringĭtor
 III sing. infringĭtor
 II plur. –
 III plur. infringuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 infractus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 infringi
PERFETTO
 Singolare: infractus, –a, –um esse
 Plurale: infracti, –ae, –a esse
FUTURO
 infractum esse
GERUNDIVO
 infringendus, –a, –um
SUPINO
 infractu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  infringo infrĭo  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:INFRINGOR100}} ---CACHE---