Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


indulgĕor - Diatesi passiva

(indulgĕo, indulges, indulsi, indultum, indulgēre)

verbo transitivo e intransitivo II coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. indulgĕor
 II sing. indulgēris, indulgēre
 III sing. indulgētur
 I plur. indulgēmur
 II plur. indulgemĭni
 III plur. indulgentur
IMPERFETTO
 I sing. indulgēbar
 II sing. indulgebāris, indulgebāre
 III sing. indulgebātur
 I plur. indulgebāmur
 II plur. indulgebamĭni
 III plur. indulgebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. indulgēbor
 II sing. indulgebĕris, indulgebĕre
 III sing. indulgebĭtur
 I plur. indulgebĭmur
 II plur. indulgebimĭni
 III plur. indulgebuntur
PERFETTO
 I sing. indultus, –a, –um sum
 II sing. indultus, –a, –um es
 III sing. indultus, –a, –um est
 I plur. indulti, –ae, –a sumus
 II plur. indulti, –ae, –a estis
 III plur. indulti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. indultus, –a, –um eram
 II sing. indultus, –a, –um eras
 III sing. indultus, –a, –um erat
 I plur. indulti, –ae, –a eramus
 II plur. indulti, –ae, –a eratis
 III plur. indulti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. indultus, –a, –um ero
 II sing. indultus, –a, –um eris
 III sing. indultus, –a, –um erit
 I plur. indulti, –ae, –a erimus
 II plur. indulti, –ae, –a eritis
 III plur. indulti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. indulgĕar
 II sing. indulgeāris, indulgeāre
 III sing. indulgeātur
 I plur. indulgeāmur
 II plur. indulgeamĭni
 III plur. indulgeantur
IMPERFETTO
 I sing. indulgērer
 II sing. indulgerēris, indulgerēre
 III sing. indulgerētur
 I plur. indulgerēmur
 II plur. indulgeremĭni
 III plur. indulgerentur
PERFETTO
 I sing. indultus, –a, –um sim
 II sing. indultus, –a, –um sis
 III sing. indultus, –a, –um sit
 I plur. indulti, –ae, –a simus
 II plur. indulti, –ae, –a sitis
 III plur. indulti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. indultus, –a, –um essem
 II sing. indultus, –a, –um esses
 III sing. indultus, –a, –um esset
 I plur. indulti, –ae, –a essemus
 II plur. indulti, –ae, –a essetis
 III plur. indulti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. indulgēre
 II plur. indulgemĭni
FUTURO
 II sing. indulgētor
 III sing. indulgētor
 II plur. –
 III plur. indulgentor
PARTICIPIO
PERFETTO
 indultus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 indulgēri
PERFETTO
 Singolare: indultus, –a, –um esse
 Plurale: indulti, –ae, –a esse
FUTURO
 indultum esse
GERUNDIVO
 indulgendus, –a, –um
SUPINO
 indultu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  indulgĕo indultŏr  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:INDULGEOR100}} ---CACHE---