Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | indūcor |
| II sing. | indūcĕris, indūcĕre |
| III sing. | indūcĭtur |
| I plur. | indūcĭmur |
| II plur. | indūcimĭni |
| III plur. | indūcuntur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | indūcēbar |
| II sing. | indūcebāris, indūcebāre |
| III sing. | indūcebātur |
| I plur. | indūcebāmur |
| II plur. | indūcebamĭni |
| III plur. | indūcebantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | indūcar |
| II sing. | indūcēris, indūcēre |
| III sing. | indūcētur |
| I plur. | indūcēmur |
| II plur. | indūcemĭni |
| III plur. | indūcentur |
| PERFETTO |
| I sing. | inductus, –a, –um sum |
| II sing. | inductus, –a, –um es |
| III sing. | inductus, –a, –um est |
| I plur. | inducti, –ae, –a sumus |
| II plur. | inducti, –ae, –a estis |
| III plur. | inducti, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | inductus, –a, –um eram |
| II sing. | inductus, –a, –um eras |
| III sing. | inductus, –a, –um erat |
| I plur. | inducti, –ae, –a eramus |
| II plur. | inducti, –ae, –a eratis |
| III plur. | inducti, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | inductus, –a, –um ero |
| II sing. | inductus, –a, –um eris |
| III sing. | inductus, –a, –um erit |
| I plur. | inducti, –ae, –a erimus |
| II plur. | inducti, –ae, –a eritis |
| III plur. | inducti, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | indūcar |
| II sing. | indūcāris, indūcāre |
| III sing. | indūcātur |
| I plur. | indūcāmur |
| II plur. | indūcamĭni |
| III plur. | indūcantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | indūcĕrer |
| II sing. | indūcerēris, indūcerēre |
| III sing. | indūcerētur |
| I plur. | indūcerēmur |
| II plur. | indūceremĭni |
| III plur. | indūcerentur |
| PERFETTO |
| I sing. | inductus, –a, –um sim |
| II sing. | inductus, –a, –um sis |
| III sing. | inductus, –a, –um sit |
| I plur. | inducti, –ae, –a simus |
| II plur. | inducti, –ae, –a sitis |
| III plur. | inducti, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | inductus, –a, –um essem |
| II sing. | inductus, –a, –um esses |
| III sing. | inductus, –a, –um esset |
| I plur. | inducti, –ae, –a essemus |
| II plur. | inducti, –ae, –a essetis |
| III plur. | inducti, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | indūcĕre |
| II plur. | indūcimĭni |
| FUTURO |
| II sing. | indūcĭtor |
| III sing. | indūcĭtor |
| II plur. | – |
| III plur. | indūcuntor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| inductus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| indūci |
| PERFETTO |
| Singolare: | inductus, –a, –um esse |
| Plurale: | inducti, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| inductum esse |
| GERUNDIVO |
| indūcendus, –a, –um |
| SUPINO |
| inductu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INDUCOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
