Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


disturbor - Diatesi passiva

(disturbo, disturbas, disturbavi, disturbatum, disturbāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. disturbor
 II sing. disturbāris, disturbāre
 III sing. disturbātur
 I plur. disturbāmur
 II plur. disturbamĭni
 III plur. disturbantur
IMPERFETTO
 I sing. disturbābar
 II sing. disturbabāris, disturbabāre
 III sing. disturbabātur
 I plur. disturbabāmur
 II plur. disturbabamĭni
 III plur. disturbabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. disturbābor
 II sing. disturbabĕris, disturbabĕre
 III sing. disturbabĭtur
 I plur. disturbabĭmur
 II plur. disturbabimĭni
 III plur. disturbabuntur
PERFETTO
 I sing. disturbatus, –a, –um sum
 II sing. disturbatus, –a, –um es
 III sing. disturbatus, –a, –um est
 I plur. disturbati, –ae, –a sumus
 II plur. disturbati, –ae, –a estis
 III plur. disturbati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. disturbatus, –a, –um eram
 II sing. disturbatus, –a, –um eras
 III sing. disturbatus, –a, –um erat
 I plur. disturbati, –ae, –a eramus
 II plur. disturbati, –ae, –a eratis
 III plur. disturbati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. disturbatus, –a, –um ero
 II sing. disturbatus, –a, –um eris
 III sing. disturbatus, –a, –um erit
 I plur. disturbati, –ae, –a erimus
 II plur. disturbati, –ae, –a eritis
 III plur. disturbati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. disturber
 II sing. disturbēris, disturbēre
 III sing. disturbētur
 I plur. disturbēmur
 II plur. disturbemĭni
 III plur. disturbentur
IMPERFETTO
 I sing. disturbārer
 II sing. disturbarēris, disturbarēre
 III sing. disturbarētur
 I plur. disturbarēmur
 II plur. disturbaremĭni
 III plur. disturbarentur
PERFETTO
 I sing. disturbatus, –a, –um sim
 II sing. disturbatus, –a, –um sis
 III sing. disturbatus, –a, –um sit
 I plur. disturbati, –ae, –a simus
 II plur. disturbati, –ae, –a sitis
 III plur. disturbati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. disturbatus, –a, –um essem
 II sing. disturbatus, –a, –um esses
 III sing. disturbatus, –a, –um esset
 I plur. disturbati, –ae, –a essemus
 II plur. disturbati, –ae, –a essetis
 III plur. disturbati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. disturbāre
 II plur. disturbamĭni
FUTURO
 II sing. disturbātor
 III sing. disturbātor
 II plur. –
 III plur. disturbantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 disturbatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 disturbāri
PERFETTO
 Singolare: disturbatus, –a, –um esse
 Plurale: disturbati, –ae, –a esse
FUTURO
 disturbatum esse
GERUNDIVO
 disturbandus, –a, –um
SUPINO
 disturbatu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  disturbo dĭsyllăba  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:DISTURBOR100}} ---CACHE---