Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


dissolvor - Diatesi passiva

(dissolvo, dissolvis, dissolvi, dissolutum, dissolvĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. dissolvor
 II sing. dissolvĕris, dissolvĕre
 III sing. dissolvĭtur
 I plur. dissolvĭmur
 II plur. dissolvimĭni
 III plur. dissolvuntur
IMPERFETTO
 I sing. dissolvēbar
 II sing. dissolvebāris, dissolvebāre
 III sing. dissolvebātur
 I plur. dissolvebāmur
 II plur. dissolvebamĭni
 III plur. dissolvebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. dissolvar
 II sing. dissolvēris, dissolvēre
 III sing. dissolvētur
 I plur. dissolvēmur
 II plur. dissolvemĭni
 III plur. dissolventur
PERFETTO
 I sing. dissolutus, –a, –um sum
 II sing. dissolutus, –a, –um es
 III sing. dissolutus, –a, –um est
 I plur. dissoluti, –ae, –a sumus
 II plur. dissoluti, –ae, –a estis
 III plur. dissoluti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. dissolutus, –a, –um eram
 II sing. dissolutus, –a, –um eras
 III sing. dissolutus, –a, –um erat
 I plur. dissoluti, –ae, –a eramus
 II plur. dissoluti, –ae, –a eratis
 III plur. dissoluti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. dissolutus, –a, –um ero
 II sing. dissolutus, –a, –um eris
 III sing. dissolutus, –a, –um erit
 I plur. dissoluti, –ae, –a erimus
 II plur. dissoluti, –ae, –a eritis
 III plur. dissoluti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. dissolvar
 II sing. dissolvāris, dissolvāre
 III sing. dissolvātur
 I plur. dissolvāmur
 II plur. dissolvamĭni
 III plur. dissolvantur
IMPERFETTO
 I sing. dissolvĕrer
 II sing. dissolverēris, dissolverēre
 III sing. dissolverētur
 I plur. dissolverēmur
 II plur. dissolveremĭni
 III plur. dissolverentur
PERFETTO
 I sing. dissolutus, –a, –um sim
 II sing. dissolutus, –a, –um sis
 III sing. dissolutus, –a, –um sit
 I plur. dissoluti, –ae, –a simus
 II plur. dissoluti, –ae, –a sitis
 III plur. dissoluti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. dissolutus, –a, –um essem
 II sing. dissolutus, –a, –um esses
 III sing. dissolutus, –a, –um esset
 I plur. dissoluti, –ae, –a essemus
 II plur. dissoluti, –ae, –a essetis
 III plur. dissoluti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. dissolvĕre
 II plur. dissolvimĭni
FUTURO
 II sing. dissolvĭtor
 III sing. dissolvĭtor
 II plur. –
 III plur. dissolvuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 dissolutus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 dissolvi
PERFETTO
 Singolare: dissolutus, –a, –um esse
 Plurale: dissoluti, –ae, –a esse
FUTURO
 dissolutum esse
GERUNDIVO
 dissolvendus, –a, –um
SUPINO
 dissolutu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  dissolvo dissŏnans  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:DISSOLVOR100}} ---CACHE---