Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


dissēpăror - Diatesi passiva

(dissēpăro, dissēpăras, disseparatum, dissēpărāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. dissēpăror
 II sing. dissēpărāris, dissēpărāre
 III sing. dissēpărātur
 I plur. dissēpărāmur
 II plur. dissēpăramĭni
 III plur. dissēpărantur
IMPERFETTO
 I sing. dissēpărābar
 II sing. dissēpărabāris, dissēpărabāre
 III sing. dissēpărabātur
 I plur. dissēpărabāmur
 II plur. dissēpărabamĭni
 III plur. dissēpărabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. dissēpărābor
 II sing. dissēpărabĕris, dissēpărabĕre
 III sing. dissēpărabĭtur
 I plur. dissēpărabĭmur
 II plur. dissēpărabimĭni
 III plur. dissēpărabuntur
PERFETTO
 I sing. disseparatus, –a, –um sum
 II sing. disseparatus, –a, –um es
 III sing. disseparatus, –a, –um est
 I plur. disseparati, –ae, –a sumus
 II plur. disseparati, –ae, –a estis
 III plur. disseparati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. disseparatus, –a, –um eram
 II sing. disseparatus, –a, –um eras
 III sing. disseparatus, –a, –um erat
 I plur. disseparati, –ae, –a eramus
 II plur. disseparati, –ae, –a eratis
 III plur. disseparati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. disseparatus, –a, –um ero
 II sing. disseparatus, –a, –um eris
 III sing. disseparatus, –a, –um erit
 I plur. disseparati, –ae, –a erimus
 II plur. disseparati, –ae, –a eritis
 III plur. disseparati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. dissēpărer
 II sing. dissēpărēris, dissēpărēre
 III sing. dissēpărētur
 I plur. dissēpărēmur
 II plur. dissēpăremĭni
 III plur. dissēpărentur
IMPERFETTO
 I sing. dissēpărārer
 II sing. dissēpărarēris, dissēpărarēre
 III sing. dissēpărarētur
 I plur. dissēpărarēmur
 II plur. dissēpăraremĭni
 III plur. dissēpărarentur
PERFETTO
 I sing. disseparatus, –a, –um sim
 II sing. disseparatus, –a, –um sis
 III sing. disseparatus, –a, –um sit
 I plur. disseparati, –ae, –a simus
 II plur. disseparati, –ae, –a sitis
 III plur. disseparati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. disseparatus, –a, –um essem
 II sing. disseparatus, –a, –um esses
 III sing. disseparatus, –a, –um esset
 I plur. disseparati, –ae, –a essemus
 II plur. disseparati, –ae, –a essetis
 III plur. disseparati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. dissēpărāre
 II plur. dissēpăramĭni
FUTURO
 II sing. dissēpărātor
 III sing. dissēpărātor
 II plur. –
 III plur. dissēpărantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 disseparatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 dissēpărāri
PERFETTO
 Singolare: disseparatus, –a, –um esse
 Plurale: disseparati, –ae, –a esse
FUTURO
 disseparatum esse
GERUNDIVO
 dissēpărandus, –a, –um
SUPINO
 disseparatu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  dissēpăro dissepiens  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:DISSEPAROR100}} ---CACHE---