Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


convĭŏlor - Diatesi passiva

(convĭŏlo, convĭŏlas, conviolavi, conviolatum, convĭŏlāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. convĭŏlor
 II sing. convĭŏlāris, convĭŏlāre
 III sing. convĭŏlātur
 I plur. convĭŏlāmur
 II plur. convĭŏlamĭni
 III plur. convĭŏlantur
IMPERFETTO
 I sing. convĭŏlābar
 II sing. convĭŏlabāris, convĭŏlabāre
 III sing. convĭŏlabātur
 I plur. convĭŏlabāmur
 II plur. convĭŏlabamĭni
 III plur. convĭŏlabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. convĭŏlābor
 II sing. convĭŏlabĕris, convĭŏlabĕre
 III sing. convĭŏlabĭtur
 I plur. convĭŏlabĭmur
 II plur. convĭŏlabimĭni
 III plur. convĭŏlabuntur
PERFETTO
 I sing. conviolatus, –a, –um sum
 II sing. conviolatus, –a, –um es
 III sing. conviolatus, –a, –um est
 I plur. conviolati, –ae, –a sumus
 II plur. conviolati, –ae, –a estis
 III plur. conviolati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. conviolatus, –a, –um eram
 II sing. conviolatus, –a, –um eras
 III sing. conviolatus, –a, –um erat
 I plur. conviolati, –ae, –a eramus
 II plur. conviolati, –ae, –a eratis
 III plur. conviolati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. conviolatus, –a, –um ero
 II sing. conviolatus, –a, –um eris
 III sing. conviolatus, –a, –um erit
 I plur. conviolati, –ae, –a erimus
 II plur. conviolati, –ae, –a eritis
 III plur. conviolati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. convĭŏler
 II sing. convĭŏlēris, convĭŏlēre
 III sing. convĭŏlētur
 I plur. convĭŏlēmur
 II plur. convĭŏlemĭni
 III plur. convĭŏlentur
IMPERFETTO
 I sing. convĭŏlārer
 II sing. convĭŏlarēris, convĭŏlarēre
 III sing. convĭŏlarētur
 I plur. convĭŏlarēmur
 II plur. convĭŏlaremĭni
 III plur. convĭŏlarentur
PERFETTO
 I sing. conviolatus, –a, –um sim
 II sing. conviolatus, –a, –um sis
 III sing. conviolatus, –a, –um sit
 I plur. conviolati, –ae, –a simus
 II plur. conviolati, –ae, –a sitis
 III plur. conviolati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. conviolatus, –a, –um essem
 II sing. conviolatus, –a, –um esses
 III sing. conviolatus, –a, –um esset
 I plur. conviolati, –ae, –a essemus
 II plur. conviolati, –ae, –a essetis
 III plur. conviolati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. convĭŏlāre
 II plur. convĭŏlamĭni
FUTURO
 II sing. convĭŏlātor
 III sing. convĭŏlātor
 II plur. –
 III plur. convĭŏlantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 conviolatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 convĭŏlāri
PERFETTO
 Singolare: conviolatus, –a, –um esse
 Plurale: conviolati, –ae, –a esse
FUTURO
 conviolatum esse
GERUNDIVO
 convĭŏlandus, –a, –um
SUPINO
 conviolatu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  convĭŏlo conviscĕrans  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:CONVIOLOR100}} ---CACHE---