Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


conlŏcor - Diatesi passiva

(conlŏco, conlŏcas, conlocavi, conlocatum, conlŏcāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. conlŏcor
 II sing. conlŏcāris, conlŏcāre
 III sing. conlŏcātur
 I plur. conlŏcāmur
 II plur. conlŏcamĭni
 III plur. conlŏcantur
IMPERFETTO
 I sing. conlŏcābar
 II sing. conlŏcabāris, conlŏcabāre
 III sing. conlŏcabātur
 I plur. conlŏcabāmur
 II plur. conlŏcabamĭni
 III plur. conlŏcabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. conlŏcābor
 II sing. conlŏcabĕris, conlŏcabĕre
 III sing. conlŏcabĭtur
 I plur. conlŏcabĭmur
 II plur. conlŏcabimĭni
 III plur. conlŏcabuntur
PERFETTO
 I sing. conlocatus, –a, –um sum
 II sing. conlocatus, –a, –um es
 III sing. conlocatus, –a, –um est
 I plur. conlocati, –ae, –a sumus
 II plur. conlocati, –ae, –a estis
 III plur. conlocati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. conlocatus, –a, –um eram
 II sing. conlocatus, –a, –um eras
 III sing. conlocatus, –a, –um erat
 I plur. conlocati, –ae, –a eramus
 II plur. conlocati, –ae, –a eratis
 III plur. conlocati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. conlocatus, –a, –um ero
 II sing. conlocatus, –a, –um eris
 III sing. conlocatus, –a, –um erit
 I plur. conlocati, –ae, –a erimus
 II plur. conlocati, –ae, –a eritis
 III plur. conlocati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. conlŏcer
 II sing. conlŏcēris, conlŏcēre
 III sing. conlŏcētur
 I plur. conlŏcēmur
 II plur. conlŏcemĭni
 III plur. conlŏcentur
IMPERFETTO
 I sing. conlŏcārer
 II sing. conlŏcarēris, conlŏcarēre
 III sing. conlŏcarētur
 I plur. conlŏcarēmur
 II plur. conlŏcaremĭni
 III plur. conlŏcarentur
PERFETTO
 I sing. conlocatus, –a, –um sim
 II sing. conlocatus, –a, –um sis
 III sing. conlocatus, –a, –um sit
 I plur. conlocati, –ae, –a simus
 II plur. conlocati, –ae, –a sitis
 III plur. conlocati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. conlocatus, –a, –um essem
 II sing. conlocatus, –a, –um esses
 III sing. conlocatus, –a, –um esset
 I plur. conlocati, –ae, –a essemus
 II plur. conlocati, –ae, –a essetis
 III plur. conlocati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. conlŏcāre
 II plur. conlŏcamĭni
FUTURO
 II sing. conlŏcātor
 III sing. conlŏcātor
 II plur. –
 III plur. conlŏcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 conlocatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 conlŏcāri
PERFETTO
 Singolare: conlocatus, –a, –um esse
 Plurale: conlocati, –ae, –a esse
FUTURO
 conlocatum esse
GERUNDIVO
 conlŏcandus, –a, –um
SUPINO
 conlocatu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  conlŏco conlŏcŭplētans  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:CONLOCOR100}} ---CACHE---