Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


assĕvēror - Diatesi passiva

(assĕvēro, assĕvēras, asseveravi, asseveratum, assĕvērāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. assĕvēror
 II sing. assĕvērāris, assĕvērāre
 III sing. assĕvērātur
 I plur. assĕvērāmur
 II plur. assĕvēramĭni
 III plur. assĕvērantur
IMPERFETTO
 I sing. assĕvērābar
 II sing. assĕvērabāris, assĕvērabāre
 III sing. assĕvērabātur
 I plur. assĕvērabāmur
 II plur. assĕvērabamĭni
 III plur. assĕvērabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. assĕvērābor
 II sing. assĕvērabĕris, assĕvērabĕre
 III sing. assĕvērabĭtur
 I plur. assĕvērabĭmur
 II plur. assĕvērabimĭni
 III plur. assĕvērabuntur
PERFETTO
 I sing. asseveratus, –a, –um sum
 II sing. asseveratus, –a, –um es
 III sing. asseveratus, –a, –um est
 I plur. asseverati, –ae, –a sumus
 II plur. asseverati, –ae, –a estis
 III plur. asseverati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. asseveratus, –a, –um eram
 II sing. asseveratus, –a, –um eras
 III sing. asseveratus, –a, –um erat
 I plur. asseverati, –ae, –a eramus
 II plur. asseverati, –ae, –a eratis
 III plur. asseverati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. asseveratus, –a, –um ero
 II sing. asseveratus, –a, –um eris
 III sing. asseveratus, –a, –um erit
 I plur. asseverati, –ae, –a erimus
 II plur. asseverati, –ae, –a eritis
 III plur. asseverati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. assĕvērer
 II sing. assĕvērēris, assĕvērēre
 III sing. assĕvērētur
 I plur. assĕvērēmur
 II plur. assĕvēremĭni
 III plur. assĕvērentur
IMPERFETTO
 I sing. assĕvērārer
 II sing. assĕvērarēris, assĕvērarēre
 III sing. assĕvērarētur
 I plur. assĕvērarēmur
 II plur. assĕvēraremĭni
 III plur. assĕvērarentur
PERFETTO
 I sing. asseveratus, –a, –um sim
 II sing. asseveratus, –a, –um sis
 III sing. asseveratus, –a, –um sit
 I plur. asseverati, –ae, –a simus
 II plur. asseverati, –ae, –a sitis
 III plur. asseverati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. asseveratus, –a, –um essem
 II sing. asseveratus, –a, –um esses
 III sing. asseveratus, –a, –um esset
 I plur. asseverati, –ae, –a essemus
 II plur. asseverati, –ae, –a essetis
 III plur. asseverati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. assĕvērāre
 II plur. assĕvēramĭni
FUTURO
 II sing. assĕvērātor
 III sing. assĕvērātor
 II plur. –
 III plur. assĕvērantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 asseveratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 assĕvērāri
PERFETTO
 Singolare: asseveratus, –a, –um esse
 Plurale: asseverati, –ae, –a esse
FUTURO
 asseveratum esse
GERUNDIVO
 assĕvērandus, –a, –um
SUPINO
 asseveratu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  assĕvēro assībĭlans  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:ASSEVEROR100}} ---CACHE---