Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


adnuntĭor - Diatesi passiva

(adnuntĭo, adnuntĭas, adnuntiavi, adnuntiatum, adnuntĭāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. adnuntĭor
 II sing. adnuntĭāris, adnuntĭāre
 III sing. adnuntĭātur
 I plur. adnuntĭāmur
 II plur. adnuntĭamĭni
 III plur. adnuntĭantur
IMPERFETTO
 I sing. adnuntĭābar
 II sing. adnuntĭabāris, adnuntĭabāre
 III sing. adnuntĭabātur
 I plur. adnuntĭabāmur
 II plur. adnuntĭabamĭni
 III plur. adnuntĭabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. adnuntĭābor
 II sing. adnuntĭabĕris, adnuntĭabĕre
 III sing. adnuntĭabĭtur
 I plur. adnuntĭabĭmur
 II plur. adnuntĭabimĭni
 III plur. adnuntĭabuntur
PERFETTO
 I sing. adnuntiatus, –a, –um sum
 II sing. adnuntiatus, –a, –um es
 III sing. adnuntiatus, –a, –um est
 I plur. adnuntiati, –ae, –a sumus
 II plur. adnuntiati, –ae, –a estis
 III plur. adnuntiati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. adnuntiatus, –a, –um eram
 II sing. adnuntiatus, –a, –um eras
 III sing. adnuntiatus, –a, –um erat
 I plur. adnuntiati, –ae, –a eramus
 II plur. adnuntiati, –ae, –a eratis
 III plur. adnuntiati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. adnuntiatus, –a, –um ero
 II sing. adnuntiatus, –a, –um eris
 III sing. adnuntiatus, –a, –um erit
 I plur. adnuntiati, –ae, –a erimus
 II plur. adnuntiati, –ae, –a eritis
 III plur. adnuntiati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. adnuntĭer
 II sing. adnuntĭēris, adnuntĭēre
 III sing. adnuntĭētur
 I plur. adnuntĭēmur
 II plur. adnuntĭemĭni
 III plur. adnuntĭentur
IMPERFETTO
 I sing. adnuntĭārer
 II sing. adnuntĭarēris, adnuntĭarēre
 III sing. adnuntĭarētur
 I plur. adnuntĭarēmur
 II plur. adnuntĭaremĭni
 III plur. adnuntĭarentur
PERFETTO
 I sing. adnuntiatus, –a, –um sim
 II sing. adnuntiatus, –a, –um sis
 III sing. adnuntiatus, –a, –um sit
 I plur. adnuntiati, –ae, –a simus
 II plur. adnuntiati, –ae, –a sitis
 III plur. adnuntiati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. adnuntiatus, –a, –um essem
 II sing. adnuntiatus, –a, –um esses
 III sing. adnuntiatus, –a, –um esset
 I plur. adnuntiati, –ae, –a essemus
 II plur. adnuntiati, –ae, –a essetis
 III plur. adnuntiati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. adnuntĭāre
 II plur. adnuntĭamĭni
FUTURO
 II sing. adnuntĭātor
 III sing. adnuntĭātor
 II plur. –
 III plur. adnuntĭantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 adnuntiatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 adnuntĭāri
PERFETTO
 Singolare: adnuntiatus, –a, –um esse
 Plurale: adnuntiati, –ae, –a esse
FUTURO
 adnuntiatum esse
GERUNDIVO
 adnuntĭandus, –a, –um
SUPINO
 adnuntiatu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  adnuntĭo adnuntĭus  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:ADNUNTIOR100}} ---CACHE---