Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


abstrăhor - Diatesi passiva

(abstrăho, abstrăhis, abstraxi, abstractum, abstrăhĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. abstrăhor
 II sing. abstrăhĕris, abstrăhĕre
 III sing. abstrăhĭtur
 I plur. abstrăhĭmur
 II plur. abstrăhimĭni
 III plur. abstrăhuntur
IMPERFETTO
 I sing. abstrăhēbar
 II sing. abstrăhebāris, abstrăhebāre
 III sing. abstrăhebātur
 I plur. abstrăhebāmur
 II plur. abstrăhebamĭni
 III plur. abstrăhebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. abstrăhar
 II sing. abstrăhēris, abstrăhēre
 III sing. abstrăhētur
 I plur. abstrăhēmur
 II plur. abstrăhemĭni
 III plur. abstrăhentur
PERFETTO
 I sing. abstractus, –a, –um sum
 II sing. abstractus, –a, –um es
 III sing. abstractus, –a, –um est
 I plur. abstracti, –ae, –a sumus
 II plur. abstracti, –ae, –a estis
 III plur. abstracti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. abstractus, –a, –um eram
 II sing. abstractus, –a, –um eras
 III sing. abstractus, –a, –um erat
 I plur. abstracti, –ae, –a eramus
 II plur. abstracti, –ae, –a eratis
 III plur. abstracti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. abstractus, –a, –um ero
 II sing. abstractus, –a, –um eris
 III sing. abstractus, –a, –um erit
 I plur. abstracti, –ae, –a erimus
 II plur. abstracti, –ae, –a eritis
 III plur. abstracti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. abstrăhar
 II sing. abstrăhāris, abstrăhāre
 III sing. abstrăhātur
 I plur. abstrăhāmur
 II plur. abstrăhamĭni
 III plur. abstrăhantur
IMPERFETTO
 I sing. abstrăhĕrer
 II sing. abstrăherēris, abstrăherēre
 III sing. abstrăherētur
 I plur. abstrăherēmur
 II plur. abstrăheremĭni
 III plur. abstrăherentur
PERFETTO
 I sing. abstractus, –a, –um sim
 II sing. abstractus, –a, –um sis
 III sing. abstractus, –a, –um sit
 I plur. abstracti, –ae, –a simus
 II plur. abstracti, –ae, –a sitis
 III plur. abstracti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. abstractus, –a, –um essem
 II sing. abstractus, –a, –um esses
 III sing. abstractus, –a, –um esset
 I plur. abstracti, –ae, –a essemus
 II plur. abstracti, –ae, –a essetis
 III plur. abstracti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. abstrăhĕre
 II plur. abstrăhimĭni
FUTURO
 II sing. abstrăhĭtor
 III sing. abstrăhĭtor
 II plur. –
 III plur. abstrăhuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 abstractus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 abstrăhi
PERFETTO
 Singolare: abstractus, –a, –um esse
 Plurale: abstracti, –ae, –a esse
FUTURO
 abstractum esse
GERUNDIVO
 abstrăhendus, –a, –um
SUPINO
 abstractu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  abstrăho abstrūdens  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:ABSTRAHOR100}} ---CACHE---