289. 
Hominis mens discendo alitur et cogitando. Omnis loquendi elegantia augetur legendis oratoribus et poëtis. Homines ad deos nulla re propius accedunt, quam salutem Ihominibus dando (oppure salute danda, § 288, 2).

Aristotelem non deterruit a scribendo Platonis magnitudo. Multa de bene beateque vivendo a Platone disputata sunt. Ex providendo appellata est prudentia. In voluptate spernenda virtus vel maxime cernitur. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis rebus humanis.


Uso del Supino

290. 
1. Il supino in -um ha significazione attiva e regge il proprio verbo; il supino in -u ha significazione passiva e non regge caso di sorta.

2. Il supino in -um, essendo un accusativo, si unisce con i verbi di moto, come ire, venire, proficisci, mittere ed altri somiglianti, per indicare il termine o il fine del movimento, dove in italiano si usa comunemente l'infinito con la preposizione “a” o “per”. Così cubitum ire (andare a coricarsi, andare a letto); exploratum o speculatum mittere (mandare a spiare, a esplorare).

Legati ab Roma venerunt, questum iniurias et ex foedere res repetitum. Fabius Pictor Delphos missus est, sciscitatum, quibus precibus deos placare possent.

Si notino le frasi seguenti: cur te is perditum? (perchè vuoi tu rovinarti?). Nuptum dare (concedere in sposa).

Il supino si può supplire in varie maniere. Così: legati Delphos missi sunt consultum Apollinem (si mandarono legati a Delfo per consultare l'oracolo d'Apollo), invece di consultum Apollinem si potrebbe dire egualmente:

a) ut oppure qui consulerent Apollinem;

b) ad consulendum Apollinem;

c) Apollinem consulendi causa o Apollinis consulendi causa ;

d) Apollinem consulturi (raro).



291. 
Il supino in -u serve di compimento per pochi aggettivi e ai tre sostantivi indeclinabili fas, nefas e opus. Res facilis cognitu (cosa facile da conoscersi).

Gli aggettivi che si costruiscono più frequentemente con il supino in -u, sono: facilis, difficilis, honestus, incredibilis, iucundus, memorabilis, optimus, proclivis e talvolta anche dignus, indignus, mirabilis, utilis.

I supini in -u più usati sono dictu, factu, auditu, cognitu, aditu, visu, e più rari inventu, intellectu ed altri.

Quod optimum factu videbitur, facies. Humanus animus cum alio nullo, nisi cum ipso deo, si hoc fas est dictu, comparari potest. Quid est tam iucundum cognitu atque auditu, quam sapientibus sententiis gravibusque verbis ornata oratio?

Si dice res facilis est dictu o ad dicendum oppure hanc rem facile est dicere.